เป็นโค้ชก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าไปลงสนามเองเลย เสียความรู้สึกเปล่าๆ เชื่อว่าหลายคนน่าจะผ่านประสบการณ์แบบนี้กับการเป็นโค้ชให้เพื่อนหรือคนรอบตัวด้านความรัก แต่พอเป็นเรื่องตัวเองมักไปไม่รอด
จากที่ได้พูดคุยกับใครหลายคน จากที่ได้อ่านมาจากหลายๆ ที่ สาเหตุที่เวลาโค้ชอย่างเราลงสนามเองแล้วไม่รอด ส่วนใหญ่เป็นเพราะเราใช้อารมณ์ลงไปเล่น
น่าแปลกพอเป็นเรื่องคนอื่นเรากลับใจเย็น เรามองทุกอย่างด้วยเหตุผล มองว่าทำไมอะไรทำให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น เราพยายามให้มันจบด้วยดีทุกครั้ง แต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง เรามักนำอารมณ์มานำเหตุผล เรามักใจร้อนกับคนสำคัญของเรา
มองนอกสนามมันคงเห็นภาพรวมมากกว่าเวลาลงไปอยู่ในสนามเอง เวลาเป็นเรื่องของตัวเองเรามักมองปัญหาไม่ออก บางครั้งมองออกก็ไม่กล้าตัดสินใจ กลัวว่าทุกอย่างจะพังเพราะตัวเราเอง
แสดงความคิดเห็น เกี่ยวกับเรื่อง : เป็นโค้ชก็ดีอยู่แล้ว ทำไมเรามักล้มเหลวเรื่องความรักของตัวเอง
เรื่องนี้ไม่อนุญาติ ให้แสดงความคิดเห็น